Doe mee & win met #LaatZeLiggen!

Deze campagne helpt je tuin ook in de winter een paradijs te worden voor dieren. Iedereen kan meedoen, en dit door gewoon de blaadjes te laten liggen. Wij zijn natuurlijk razend benieuwd naar jouw wilde(re) stukje natuur! 

Registreer je tuin vóór 15 december 2023 op www.laatzeliggen.be en maak kans op één van de tien oerdegelijke tuinharken die in onze gemeente worden verloot. 

Uitpakken met je natuurlijke tuin mag uiteraard ook. Laat iedereen meegenieten en post je leukste tuinfoto’s op Instagram. Tag @byebyegazon en vermeldt de hashtags #LaatZeLiggen en #Bladgoud! Zo komen jouw foto’s op hun Instagrampagina terecht. 

Op zoek naar meer nuttig tuinadvies? Lees het interview met ambassadeur Dieter Coppens en ontdek hoe jij je tuin kan vernatuurlijken! 

Slimme tuintip van Dieter Coppens: #laatzeliggen

Laat wat liggen, Dieter?
‘De blaadjes! Deze herfst hoef je jezelf echt niet moe te maken aan een opgeruimde tuin.’

Gewoon de blaadjes laten liggen waar ze vallen, dus? Of hoe pakken we dat precies aan?
‘Met blaadjes die op je gazon vallen, kan je twee dingen doen. Ofwel laat je ze op het gazon liggen, als je je gras wilt laten ‘verruigen’ (schraler maken, om zo meer bloemetjes te laten groeien in de zomer, nvdr). Ofwel hark je de afgevallen blaadjes even in de kant, naar alle plaatsen die niét gazon zijn. Zo verwen je je borders en hagen met een extra laagje voedingsstoffen. Houd de blaadjes vooral in je tuin in plaats van ze af te voeren. Meer hoef je niet te doen. Zalig, toch? Op die manier creëer je trouwens perfecte scharrelplaatsen voor vogels en egels, die er wormen, insecten en beschutting vinden en krijg je vanzelf een nieuwe, superwaardevolle humuslaag in je tuin.’

Wat is er dan zo belangrijk aan humus?
‘Je kan die laag beschouwen als een dekentje voor je tuin in de winter en een zonnescherm in de zomer. Geef je je tuin nu de kans om een flinke humuslaag te vormen, dan zal die in de zomer het water vasthouden als een spons, waardoor je minder risico loopt op verdorde planten. Al dat humus zorgt bovendien voor extra bemesting voor je planten. Zoals ik daarnet al zei, vormen de blaadjes ook een belangrijke pleisterplaats voor insecten, die op hun beurt weer vogeltjes en egels aantrekken. Zo komt er vanzelf meer leven in je tuin. En je hebt er nog eens een pak minder werk aan. Afgevallen blaadjes laten liggen tot ze een humuslaag worden is echt op alle vlakken een win-win. Het is eigenlijk zo simpel als het groot is.’

Veel mensen vinden het maar een rommeltje, al die blaadjes in de tuin.
‘Dat kan ik begrijpen. We zijn nu eenmaal opgevoed met het idee van een gemillimeterd, kraaknet gazon waar geen takje of blaadje ‘verkeerd’ mag liggen, maar voor diertjes ziet zo’n (soms letterlijk) afgeborstelde tuin er net hetzelfde uit als een woestijn of een parking van beton. Ik zeg, laat Moeder Natuur haar gang maar gaan. Ze weet precies wat goed is voor je tuin, daarom maakt ze vanzelf die kostbare humus, gratis en voor niks. Natuurlijk zijn er momenten waarop je wel kan ingrijpen. Vind je het echt té rommelig worden, dan kan je de blaadjes eventueel versnipperen met de grasmachine. Versperren ze je wandelpad of maken ze je stoep gevaarlijk glad dan moeten de blaadjes uiteraard uit de weg. Toch wil ik er echt voor pleiten om de blaadjes zo veel mogelijk te hergebruiken in je tuin, in borders en andere stukken waar geen gazon is. Neem nu de bodem onder je haag: als je die altijd blootlegt, droogt hij veel sneller uit en krijg je een harde korst waar geen druppel water in kan infiltreren. Het water stroomt dan eerder weg in plaats van naar beneden, naar de wortels van je planten.’

Hoera! We hoeven deze herfst dus geen zakken vol blaadjes naar het containerpark te sleuren. Iedereen met de bladblazer aan de slag dan maar?
‘Goh... Liever niet, eigenlijk. (Lacht.) Bladblazers maken niet alleen vreselijk veel lawaai, ze stoten ook veel uitlaatgassen uit en het is een nogal agressieve manier van werken. Je blaast er immers niet alleen de blaadjes, maar ook de oh zo belangrijke kleine kriebeldiertjes en masse mee weg. Dan is een simpele hark heel wat vredelievender, zowel voor de beestjes, je buren als voor je portemonnee. Een kwartiertje harken is eigenlijk ook heel mindful, je wordt er helemaal zen van. Ik vind dat best plezant.’

Laten we de natuur beter haar gang gaan?
‘De vraag stellen is ze beantwoorden... Volmondig ja, dus! Eigenlijk is het waanzin, als je erover nadenkt. Het wordt herfst, en plots spenderen we ons weekend massaal aan afgevallen blaadjes, die we met lawaaierige bladblazers bij elkaar proberen te krijgen en in zakken steken. Vervolgens rijden we naar het containerpark, waar we met wat pech nog lang moeten aanschuiven ook, waarna we dat geweldige, gratis goedje zomaar weggooien om op de weg terug naar huis langs het tuincentrum rijden... Om compost te kopen! Te gek voor woorden, toch? We moeten ons gezond verstand terug wat meer gebruiken. Iedereen mag dringend veel luier worden van mij, zeg dat ik het gezegd heb.’ (Lacht.)

Geldt dat advies enkel voor mensen met een gigantisch parkdomein of kunnen eigenaars van kleine tuinen ook hun steentje bijdragen?
‘Ook daar kan ik heel kort en duidelijk op antwoorden: ja! Alle tuinen samen vormen het grootste natuurgebied van België. Dat wordt nog veel te vaak vergeten. Het zou toch schitterend zijn als iedereen zijn tuin weer wat meer laat verwilderen, of beter vernatuurlijken: dat is niet alleen gezelliger, je tuin wordt er ook harmonieuzer van en na een tijdje zit hij boordevol leven. Weg met die strakke gazons. Ook al is je tuintje maar een postzegel groot, als je de natuur er haar gang laat gaan, zal je snel zien hoeveel leven erop afkomt. Wedden dat je buren niet veel later ook mee op de kar springen? En dat is de cruciale factor: we moeten het samen doen. Alleen ben je niks, dat zie je in de natuur ook. Alles hangt samen. Hoe meer van die groene, natuurlijke ‘stapstenen’ we kunnen creëren voor plantjes, insecten, vogels en andere diertjes, hoe beter. Zo maken we van Vlaanderen terug één groot, natuurlijk gebied. Zou het niet fantastisch zijn als we op die manier samen een stukje van die veel grotere klimaatpuzzel kunnen leggen? Of zoals Gandhi ooit zei: wie denkt dat hij te klein is om een verschil te maken, heeft nog nooit met een mug op de kamer geslapen.’